„Toast” Tatiany Okupnik to manifest kobiecości, siły i wspólnoty – na przekór stereotypom, które wciąż pojawiają się w przestrzeni publicznej. Do utworu powstał teledysk.
fot. materiały prasowe
To zupełnie nowy rozdział w twórczości Tatiany. Utwór, podobnie jak cała płyta, został nagrany na setkę, a jego brzmienie znacząco odbiega od dotychczasowego stylu artystki. Słychać tu mnóstwo gitarowych riffów, bluesowych inspiracji i rasowy wokal pełen charakterystycznego „piachu”. Głosy pojawiające się w piosence, to wypowiedzi znanych kobiet, na temat tego, co usłyszały o sobie w różnych momentach swojego życia – Obok Tatiany są to między innymi Lidia Popiel, Katarzyna Grochola, Sylwia Chutnik, Katarzyna Butowtt.
Tatiana o piosence:
TOAST jest być może o Tobie, może o mnie, może o niej, a może o nas. Życzę Ci kobieto, dziewczyno, żebyś miała swój babski krąg. Kiedy czujesz, że dźwigasz za dużo i musisz zrzucić z ramion to co dla Ciebie za ciężkie, obyś mogła poczuć, że nie tylko Ty tak masz, że nie jesteś jedyna, że nie jesteś sama. Zrozumienie, że „tak mają” także inne kobiety, daje ogromne wsparcie.
Mój babski krąg, z jednej strony otula mnie, kiedy tego potrzebuję, a z drugiej uświadamia, z czym wszystkie mierzymy się na co dzień. I to jest mocne przeżycie, bo dopiero kiedy posłuchamy innych her-storii, albo przyjrzymy się kobietom w Polsce czy na świecie, widać jak nasza sytuacja jest krucha. Jak nadal musimy się nawzajem chronić, jak musimy o sobie przypominać, powtarzać się, uzasadniać nasze potrzeby.
Zdarzało mi się mieć uśpioną czujność na wyłapywanie ograniczeń, absurdalnych, krzywdzących nas sytuacji. Czasem reagowałam z opóźnieniem. Zakopywałam, jak resztą wiele z nas, to na co nie ma we mnie zgody, to co mnie mierzi, boli, trapi, wkurza, to co mnie ogranicza, blokuje ogranicza, doprowadza do szału, bo obowiązki, bo wiele razy wcześniej już mówiłyśmy, że „chcemy całego życia”, bo coś się zmieniało po czym robiłyśmy krok albo dwa w tył. Pojawiła się frustracja, zmęczenie, ale też świadomość, że właśnie w związku z ulotnością tego co o nas, ta czujność i uważność są bardzo ważne.
Każda z nas niesie co innego, mamy inne doświadczenia, ale emocje znamy te same i to jest miejsce, w którym możemy się spotkać. W czuciu, we wzajemnym zrozumieniu i poszanowaniu swoich odmienności, wyborów, życiorysów. Życzę każdej z nas z osobna, żeby odnalazła swoje miejsce, w którym jest bezpieczna, wolna, szczęśliwa, potrafi o siebie dbać i sama, świadomie decyduje o tym jaka jest jej rola, z poszanowaniem wyborów innej kobiety niezależnie od tego czy je rozumiemy, czy się z nimi zgadzamy czy nie.
Ten TOAST wznoszę na cześć wszystkich, które mnie wspierały i tych, które tego wsparcia potrzebują. Ja nadal chcę całego życia. Czy my chcemy całego życia? Czy Ty chcesz? „Nie stój z boku, usiądź z nami… Toast wznieś!”
