Limitowana edycja debiutanckiego albumu Krystyny Prońko, została wydana na pomarańczowym winylu.
Pierwszy solowy album nagrany przez Krystynę Prońko ukazał się w kwietniu 1975 roku. Na płytę złożyły się głównie kompozycje współpracującego w tym czasie z wokalistką Janusza Komana oraz utwory: Seweryna Krajewskiego, Katarzyny Gärtner i Jerzego Miliana. Krystynie Prońko towarzyszy znakomity Koman Band, grupa wokalna Partita i Orkiestra Polskiego Radia pod dyrekcją Jana Pruszaka.
O tym, jak ekspresyjny to materiał dużo mówi rozkrzyczana, minimalistyczna okładka ze zdjęciem Tomasza Sikory. Bo Prońko weszła na polską scenę z taką brawurą i emocjami w głosie, którymi mogłaby obdzielić co najmniej kilku innych wykonawców.
„Ten głos „brzmi” w każdej piosence. – pisał w 1975 roku na łamach „Panoramy” Antoni Dobrzański – Potrafi przykuć uwagę słuchacza, zafascynować. Lecz Krystyny Prońko słucha się nie tylko dla jej głosu, ona porywa całą swoją osobowością: jest to ten rodzaj piosenkarstwa, który stoi na pograniczu aktorstwa i estrady. Prońko gra świadomie, angażuje się w każdy takt, każdą nutę. Jej wokalistyka jest niezwykle zróżnicowana, zawsze inna, nigdy banalna”.
To na debiutanckim krążku Krystyny Prońko słychać do dziś. Słychać i muzykalność i pełną kontrolę nad głosem, i – co najważniejsze, ale tez najbardziej nieuchwytne: feeling. Krystyna Prońko po prostu czuje to co śpiewa. I to czuje w sposób wyjątkowy.
Traklista:
Side A
1. A gdzież są te drogi
2. Papierowe ptaki
3. Anioł i róża
4. Umarłe krajobrazy
5. Po co ci to chłopcze
Side B
1. Spójrz, spójrz
2. Ciemności złote, ciemności srebrne
3. Idąc za sobą
4. Wszystko za grosz
5. Biedna
