Cyrk Deriglasoff to nowy projekt Olafa Deriglasoffa. 1 kwietnia ukazała się ich płyta pt. „Magia y tresura”. Cyrk Deriglasoff to metafora pogmatwanej rzeczywistości, ironiczny komentarz do współczesnego świata pełnego niezrozumiałej pogardy dla inteligencji i mądrości.
W tym Cyrku nie występują klauni, tresowane zwierzęta, akrobaci czy magowie. Spotkacie wędrowną trupę muzyków, która zabawi was niezwykłymi dźwiękami i opowie wiele prawd o życiu, zaskoczy metaforą, sponiewiera kpiarskim językiem, autoironicznie obśmieje rzeczywistość pokazując ją w krzywym zwierciadle.
fot. materiały promocyjne
Dzięki płycie „Magia y tresura” poznacie niezwykłą rodzinę z Zakrętu Pięciu Gwizdków, Barbarę, przy której „milkną marynarze”, trębacza grającego tak smutno, że wszyscy płaczą i wiele innych historii.
Cyrk Deriglasoff jest wyjątkowy – to jedyny na świecie przedstawiciel gatunku Wodewil Punk. Pewnie dlatego, że sam ten styl stworzył miksując niepowtarzalne dźwięki surowych gitar z potężną sekcją dętą i perkusją.
„Cyrk to miejsce dla ludzi, którzy nie pasują do społeczeństwa, mają inną wrażliwość, czasami inną budowę ciała, lecz ze swojej „ułomności” robią walor. Tak, czuję się nieprzystosowany do społeczeństwa, czuję się nieco inny. W Cyrku mogę być tym szalonym rockmanem, rybałtem, kuglarzem, jurodiwym. Bycie cyrkowcem to też okazja, aby złapać do siebie trochę dystansu” – mówi Olaf Deriglasoff, lider zespołu, ale też basista, wokalista i autor niezwykłych opowieści, często mających cechy autobiograficzne.
Olaf jest jedną z najbarwniejszych postaci na polskiej scenie muzycznej. Zaczynał ponad trzydzieści lat temu w legendarnym zespole Dzieci Kapitana Klossa. Potem przez kilka lat mieszkał i grał w Berlinie Zachodnim, a po powrocie do Polski w latach 90. pisał piosenki i współtworzył zespoły Apteka, Homo Twist, Püdelsi, Kury czy solowe projekty Kazika Staszewskiego i KNŻ. Był też producentem i aranżerem słynnej płyty „Yugoton”. Produkuje muzycznie płyty Dr Misio, współtworzy projekty Jakubik & Deriglasoff czy Nawrocki & Deriglasoff. Ale Cyrk to nie tylko Olaf, to także pełna barwnych postaci grupa muzycznych akrobatów: puzonista Tomek Kasiukiewicz, który występuje i tworzy również z Melą Koteluk, Arturem Rojkiem czy Lechem Janerką, Grzegorz Wiencek – gitarzysta współpracujący z Teatrem Rampa, Robert Kamalski – saksofonista Jazz Soul Quartet, Grzegorz Pastuszka, suzafonista grający w zespole Nervy i Dixie Tiger’s Band oraz perkusista Robert Rasz znany ze współpracy z Melą Koteluk, Gabą Kulką i Rykardą Parasol.
Trzynastka dla Cyrku Deriglasoff nie jest liczbą pechową. „Magia y tresura” zawiera właśnie tyle piosenek, niezwykłych mikstur folku i rock’n’rolla.
Warto również podkreślić, że płyta została nagrana i wydana całkowicie bez udziału wytwórni płytowych. To przykład bezkompromisowej niezależności i wolności artystycznej, gdzie artyści produkują wydawnictwo za własne pieniądze i na własnych warunkach.
A teraz oddajmy głos Olafowi, który krótko opowie, co znajdziecie na płycie:
1. Magia y tresura
„To pewnego rodzaju ironiczny manifest, wprowadzenie do opowieści, jaką jest ten album, do naszego magicznego, cyrkowego świata”.
2. Hej panie!
„Rozprawiam się z mitem Olafa Deriglasoffa, o którym wszyscy i wszystko wiedzą – to łysy i obdziargany facet, który robi rocka; historia opowiedziana w tekście wydarzyła się naprawdę”.
3. Poranek
„To kolejny zapis prawdziwych, choć niewiarygodnych wydarzeń, padające w tekście nazwiska i pseudonimy nie mają charakteru przypadkowego i dotyczą prawdziwych uczestników owego szaleństwa”.
4. Babagadadodziada
„Nie mogę pojąć jak to jest, że ludzie przychodzą na koncerty, płacą całkiem niemałe pieniądze za bilety, a potem nie zwracają uwagi na występ i zamiast słuchać muzy przekrzykują ją rozprawiając z zapałem o dupie Maryni”
5. Tarira tedy jo
„Bo ja, proszę Państwa nikomu już nie wierzę, jestem jak samotne zwierzę, opowieść o częstych w życiu wędrownego muzyka spotkaniach przy barze”.
6. Trzymaj mnie mocno
„Nigdy nie miałem pewności, czy nie znalazłem się na tym świecie przez pomyłkę, czy nie wysiadłem na niewłaściwym przystanku, czy ktoś źle nie wypisał mi biletu”.
7. Ludzie mówią o mnie
„W każdym mieście jest taka najdziwniejsza, najbardziej tajemnicza dziewczyna, która z nikim się nie przyjaźni i z nikim nie rozmawia. Krótka opowieść o miłości w realiach małego miasteczka”.
8. Córki nie ma w domu
„Każdy ojciec próbuje mieć kontrolę nad tym z jakimi typami spotyka się jego ukochana córeczka. Wiem, bo często musiałem zdawać ten trudny test i stawiać czoła groźnym tatusiom. Teraz sam jestem w tej roli”.
9. Pies mądrości
„Gdy widzisz uśmiechniętego kloszarda siedzącego na ławce, to nigdy nie wiesz, czy należy mu się współczucie i litość, czy może to on powinien współczuć tobie”.
10. Dottore vaffancul
„Połączyłem opowieść o znajomym lekarzu z Krakowa, który zaopatrywał nas w różne wynalazki na zmęczenie lub bezsenność, albo na jedno i drugie naraz, ze wspomnieniem z wakacji w Padwie, gdzie śpiewano na ulicach sprośną i wulgarną pieśń sprzed wieków”.
11. Barbar rara
„Barbary mają specyficzną energię, w tym imieniu ukryty jest jakiś barbarzyński erotyzm, mówię to z doświadczenia”.
12. Sławny smutny trębacz
„Piosenka o sile oddziaływania muzyki, zła orkiestra może rozwalić każde wesele i każdy pogrzeb; granie muzyki to wielka odpowiedzialność”.
13. Zakręt Pięciu Gwizdków
„Autentyczna historia mojej rodziny, która jest pół-prawdą, pół-nieprawdą i pół-legendą”.
