„Piękna choć martwa” to muzyczny manifest alter ego artystki występującej pod tym samym pseudonimem – taniec na granicy życia i śmierci, w którym dekadencki mrok spotyka pulsującą energię dance-popu.
Wejście w muzyczny świat Pięknej choć Martwej zawsze wnosi coś wyjątkowego do naszego życia. Twórczyni konsekwentnie podąża obraną drogą, pełną osobistej wrażliwości i artystycznej charakterystyki. Niemniej jednak, każda kolejna odsłona jej twórczości zaskakuje i intryguje na nowo. Tak jest i tym razem – w przypadku najnowszego singla wokalistki, zatytułowanego po prostu „Piękna choć martwa”. To utwór, który ukazuje wszystkie cechy znamienne dla wizji artystki: niezwykłe wyczulenie na dźwięki i słowa oraz umiejętność operowania nim we własnej przestrzeni.
fot. Sebastian Zakrzewski
Klimat balansuje pomiędzy elektroniką o tanecznej dynamice, a popową melodyką, otoczoną poetyckim słowem. Całość pulsuje w rytmie synth popu, z delikatnymi akcentami muzyki klubowej, ale z subtelnym tchnieniem czegoś bardziej wyszukanego, co pogłębia strukturę kompozycyjną. Zresztą już sam eteryczny, zmysłowy wokal sprawia, że numer zyskuje na szlachetności, stając się wysublimowaną propozycją o wyjątkowym kolorycie. W refrenie pojawia się też motyw gitary Francisa Tuana, który nadaje tak utkanej materii żywego charakteru. Muzyk, niezmiennie współpracujący z wokalistką przy kolejnych odsłonach jej twórczości, tworzy świetnie urealniony dialog, naturalnie wzbogacając również ten utwór.
Warto także zwrócić uwagę na tekst – Piękna choć Martwa ma swój unikalny styl, który sprawia, że nawet jeśli pojawiają się zawiłości w przekazywaniu myśli, nie rażą one, a wręcz wzmacniają osobisty przekaz. W tej odsłonie zyskuje on na swojej atrakcyjności, stając się bardziej intrygującym i wielowarstwowym.
A o czym mówią słowa? Warto zacząć od wyjaśnienia: „W krainie umarłych jest więcej życia, niż nam się wydaje”. Ten refleksyjny ton wpisuje się w jesienno-halloweenowy czas, kiedy to szczególnie wyczuleni jesteśmy na różnego rodzaju emocje. Tekst otwiera więc pole dla rozważań o życiu, śmierci i tajemniczej energii, która łączy oba te światy, skłaniając do głębszych dywagacji, nawet jeśli nastrój tego kawałka nie jest melancholijny.
„Piękna choć martwa” to utwór, który z pewnością wyróżnia się na tle współczesnej muzyki alternatywnej, łącząc taneczną energię z głębią artystycznej wizji. To kawałek, przyciągający uwagę nie tylko brzmieniem, ale również osobistym, niemal teatralnym podejściem do muzycznej ekspresji. Warto dołączyć tę piosenkę do własnej playlisty, bo na pewno odkryjemy w niej wiele wartościowych elementów.
[rec. Łukasz Dębowski]
*****
Utwór oswaja motyw przemijania, pokazując, że w mroku można odnaleźć światło, a każdy koniec może stać się początkiem.
Premiera singla odbyła się tydzień przed Halloween – w idealnym momencie na muzyczny rytuał między snem i jawą.
Po dream-popowych singlach „Maj Haj”, „Daleko i blisko”, „Miłość z przyszłości”, artystka wchodzi w bardziej mroczny, introspektywny etap swojej twórczości – pełen kontrastów między światłem i cieniem, ciałem i duchem, pięknem a przemijaniem. „Piękna choć martwa” jest utworem autotematycznym, będącym kluczem do zrozumienia całej wizji projektu, w którym pop staje się poetyckim rytuałem.
Zapowiada to już sama okładka singla, utrzymana w estetyce gotyckiego glamour i retro-futurystycznej dekadencji – klasyczne piękno w cieniu nowoczesnej melancholii. To wizualny dialog z ikonami popkultury: od Santa Muerte – symbolu transgresji i duchowego piękna – po filmową wyobraźnię Tima Burtona; otwierający nowy rozdział w twórczości Pięknej choć Martwej.
Muzycznie to utwór o klubowej energii – od minimalistycznego intro z dudniącą stopą i pulsującym basem, przez narastające warstwy syntezatorów i napięcie rytmiczne, po kulminację z wokalizami i energetycznym dropem. Taneczna forma kontrastuje tu z refleksyjnym, poetyckim tekstem. Pomimo klubowej konstrukcji piosenka pozostaje niejednoznaczna gatunkowo – balansuje między electronic dance, synth pop, electro i nastrojowym house’em. Zastąpienie werbla klapsem dodaje dynamiki charakterystycznej dla współczesnej elektroniki i melodic techno, podtrzymując nieprzerwanie taneczny groove, a gitara w refrenie wnosi chwytliwy motyw – mocny, natychmiast rozpoznawalny hook.
Piosenka „Piękna choć martwa” otworzyła artystce drogę do Festiwalu Młodych Talentów 2025 w Szczecinie, gdzie została laureatką (wyróżnienie jury pod przewodnictwem Katarzyny Nosowskiej). Spośród ponad 300 zgłoszeń trafiła do top 10 zaproszonych na przesłuchania na żywo, a następnie do trójki finalistów, supportując Fisz Emade Tworzywo. To wyróżnienie potwierdza rosnącą pozycję projektu Piękna choć Martwa na polskiej scenie alternatywnej – łączącego emocjonalną szczerość, precyzyjną produkcję i wyrazistą wizję sceniczną.
Premiera singla „Piękna choć martwa” nieprzypadkowo zbiega się z Halloween. Artystka tworzy muzyczny teatr emocji, w którym życie i śmierć jednoczą się w tańcu. To nie tylko piosenka, lecz rytuał przejścia definiujący sceniczną postać Pięknej choć Martwej – jej wizerunek, estetykę i przesłanie.
„Jestem dziś Piękna choć Martwa. Więc weź mnie do tańca.”
*****
Najpierw była Piękna. Potem była Martwa. Teraz jest Piękna choć Martwa. Tworzy muzykę, którą najlepiej zobrazować słowami: „Poetic Dance Pop” – przebojową mieszankę tekstów i melodii, balansującą na krawędzi słodkiego mroku i roztańczonej melancholii.
Za intrygującym pseudonimem kryje się Angelika — aktorka, tancerka i reżyserka, która dzięki muzyce może w naturalny sposób łączyć ze sobą wszystkie fascynujące ją dziedziny sztuki. Jej twórczość wyróżnia połączenie poetyckich tekstów eksplorujących odmienne stany miłości. Dream popowe aranżacje dają przestrzeń dla charakterystycznego głosu artystki oscylującego wokół przyjemnie brzmiących dołów i baśniowych, wysokich rejestrów.
Razem z Francisem Tuanem (Gitara, instrumenty perkusyjne, theremin, produkcja), Dj Krzq (produkcja wokalu, video & artwork), Marcinem Włodarczykiem (syntezatory), Pawłem Rychertem (miks, mastering) pracuje nad wydaniem debiutanckiej płyty.
