Początki istnienia zespołu Set The Point sięgają 2010 roku, jednak tak na prawdę wszystko zaczęło się w maju 2014 r., gdy skład zespołu ustabilizował się na dobre. Muzycy inspirują się głównie zachodnimi, alternatywnymi brzmieniami. Niedawno ukazała się ich debiutancka płyta „The Light”.
Recenzja płyty „The Light” – Set The Fire (wydanie własne, 2019)
Choć istnieją już całkiem długo (początki sięgają 2010 roku), dopiero teraz dorobili się debiutanckiej płyty. Mowa tutaj o grupie Set The Point i ich pierwszym albumie „The Light”.
Ich droga była długa, ale właściwa. Panowie najpierw zdobywali doświadczenie poprzez koncerty, supporty (m.in. angielskiego zespołu Room94) i próby pokazania się szerszej publiczności w programie Must Be The Music. W przypadku gitarowego zespołu, próba oswojenia się ze sceną i wypracowanie własnego stylu jest bardzo istotne. Kompozycje mają bardzo dobrą energię, oddając pełen koloryt Set The Point.
Grupa pokazuje się z różnych stron. Co i rusz jesteśmy zaskakiwani zmianą stylistyki, przez co brakuje przewodniego motywu tego krążka. Otrzymujemy zadziorne, rockowe piosenki („Changes”), ale też bardziej akustyczne brzmienie („Bouder”), aż po zupełnie wymykające się jakiejkolwiek kontroli, podrasowane syntezatorami momenty („Light”). Panowie potrafią też wydobywać z gitarowych dźwięków głębszą melancholię („Ślad”).
Przy tak dużym rozbieganiu zdarzają się utwory przeciętne, rażące popowo-stadionową dosłownością, a przez to banalnym przekazem („Ostatni raz”). Nie należy ścigać się z własnymi inspiracjami, które łatwo odnaleźć w niektórych kompozycjach (od Coldplay, po 5 Seconds of Summer). Przydałby się także lepszy realizator dźwięku.
Większe zdecydowanie wprowadziłoby porządek w całkiem przyzwoicie prezentujący się materiał. Być może Set The Point muszą jeszcze poszukać bardziej wyraźnego stylu, ale już dziś potrafią tworzyć rzeczy warte uwagi. Napracowali się nad tym albumem i to słychać.
Łukasz Dębowski
fot. materiały promocyjne
