fot. materiały prasowe
Andrzej Piaseczny o piosence mówi:
„Jutro? To, że przez większą cześć życia trwanie w poczuciu stałości rzeczy było ułudą, dzisiaj jest już pewne. Wszystkie plany, te na dzień jutrzejszy, jak i te długodystansowe, nie tyle stanęły pod znakiem zapytania, ile zniknęły po prostu z dnia na dzień.
Niemożliwe stało się rzeczywistością, a kiedy już się stało, wielu z nas spostrzegło, że zmiany, o które nikt nie pytał czy chcemy ich wokół nas, niosą ze sobą wiele niespodzianek. Zmiany na niewiadomą przyszłość, zwykle przyjmowane przez nas z obawą i niepokojem mają też swoje inne oblicze. Przecież boimy się wtedy, kiedy patrzymy w oczy strachowi. Kiedy zaś otworzymy się na niedostrzegalne dotąd, może się okazać że nasz mikroświat jest pełen zupełnie innych stałości, tak pięknych w swej oczywistości, że dotąd nam umykały.
Czas dla siebie i najbliższych. Czas na wszystko dla czego w pośpiechu nam go brakowało. Czas na książkę, muzykę, na wiosnę która tego roku kwitnie anomalią. Kwitnie wszystkim na raz, kwitnie zupełnym zamieszaniem świata. I gdyby tylko móc odsunąć od siebie tę obawę o jutro…
A może jutro wcale nie będzie powrotem do wczorajszej rzeczywistości i przyzwyczajeń?
Co będzie, nie wiem. Wiem, że jest takie powiedzenie, o którym przypomniał mi jeden z przyjaciół: „Człowiek planuje, a Pan Bóg się śmieje”. Jakże to dzisiaj aktualne, jakże aktualne na jutro. Wiosna taka piękna, więc zapatrzmy się w nią. W świecie wczorajszych norm, dzisiaj może wydawać się nienormalne. Co będzie jutro? Pewnym jest, że jutro będzie.”
