Piotr Budniak Essential Group – “Heart, Mind & Spirit” [RECENZJA]

„Heart, Mind & Spirit” to czterdzieści minut lekkiej, acz treściwej muzyki. Utwory zarejestrowano w składzie: Wojciech Lichtański – saksofony, flet, David Doružka – gitara, Kajetan Borowski – fortepian, instrumenty klawiszowe, Piotr Narajowski – kontrabas oraz Piotr Budniak – perkusja. Co fundują nam muzycy w swoich siedmiu najświeższych nagraniach?

Płyta to lekki, szlachetny jazz od czasu do czasu przyprawiony elektroniką. Takie muzyczne eksperymenty wspaniale obrazują to, jak obecnie funkcjonuje nasz świat – można i chciałoby się tylko klasycznie, analogowo, ręcznie, ale technologia daje nam tyle możliwości, że aż żal z nich nie skorzystać. Elektroniczne wstawki są w muzyce Piotr Budniak Essential Group na tyle subtelne i pieczołowicie wplecione między tradycyjne brzmienie instrumentów, że stają się ciekawym urozmaiceniem nawet dla melomanów preferujących akustyczne dźwięki.

Utwory przenoszą słuchacza w miejsca, szepczą ich historie. Czasem snują opowiastki o miastach („Peecoo City”), czasem paradują wśród neonów rozświetlających mrok ulic („The Gambler”). Najważniejsze jednak, że mają coś do powiedzenia i nie da się tego nie poczuć. Ciężko było wyodrębnić najlepszy utwór z tego albumu, zatem wyróżnienie przyznam kompozycji, która najbardziej zapadła mi w pamięć i to nie z racji ostatniego miejsca na liście nagrań (“Futrix”).

Warto też zwrócić uwagę, że grupa udostępnia swój album do pobrania za darmo na swojej stronie internetowej. Co oprócz wpłynięcia na dostępność jazzu dla wszystkich chętnych, niesie ze sobą jeszcze jedną wiadomość – płyta powstała ze stricte artystycznych pobudek, a zysk jest sprawą drugorzędną.

“Heart, Mind & Spirit” to przede wszystkim idealnie wyważone proporcje. Jest cyfrowo i analogowo, solowo i wspólnie, spokojnie i żywo, weselej i na poważnie. Skrajności te harmonicznie przeplatają się w utworach skomponowanych przez Budniaka. Całość jest wyważona i podana z klasą, charakterystyczną dla muzyków starszego pokolenia. Tutaj pozostawiam więc miejsce na oklaski dla młodych muzyków za tę dojrzałość.