Po latach komponowania dla innych, Sosnowski postanowił napisać coś dla siebie. I wykrzyczeć światu, kim naprawdę jest. Jego debiutancka płyta została zarejestrowana w całości na sprzęcie, który mieści się w jednej walizce — stąd jej nazwa: “The Hand Luggage Studio”. “Moje piosenki to lek na wszystko z czym sobie w życiu nie radzę. Czasem chce się coś po prostu wykrzyczeć. Niezależnie od tego, czy to ból, czy radość.”
Recenzja płyty “The Hand Luggage Studio” – Sosnowski (2018)
Sporo czasu musiało minąć zanim Sosnowski znalazł właściwą dla siebie drogę w życiu i nagrał swój pierwszy album pt. “The Hand Luggage Studio”. I zrobił to zupełnie na własnych zasadach, bez wsparcia jakiekolwiek wytwórni.
Właściwie tytuł płyty określa jak powstawała. Bo do jej nagrania wokalista potrzebował własnej umiejętności komponowania, kilku żywych instrumentów i charakterystycznego, niskiego, nieco ochrypłego głosu. Podręczne studio. Tylko tyle i aż tyle. Istotą poznawania tych piosenek jest ten krótki opis, bo całość prezentuje się rasowo, na pozór bardzo skromnie, ale w tej prostocie tkwi ogromna siła.
Co ważne, ten album nie nosi żadnych znamion słowiańskich emocji. No może poza językiem polskim, który pojawia się znienacka w kilku momentach. Po najbardziej rozbudowanym instrumentalnie kawałku “Stealing, Robbing, Naked”, następuje piosenka “Głową w dół”, która staje się wręcz kłopotliwa w odbiorze, właśnie ze względu na polskie słowa. Bo wszystko brzmi jak wyrwane z innej bajki, gdzieś odległej przygody, zapisanej na amerykańskich preriach.
Do tego surowe, wręcz szorstkie aranżacje odsłaniają, co tak naprawdę Sosnowski chce nam przekazać. Ta autentyczność uderza w każdym utworze, przez co od razu zostajemy powaleni przekazem. Od życiowych przemyśleń (“Prosta piosenka o przemijaniu”, “Where Do We Go”), aż po problemy społeczne (“Na złom”).
Dla wszystkich ceniących siłę przekazu w interpretacji i trochę szorstkiego, wręcz siermiężnego grania z okolic rdzennego bluesa, folku, a nawet country, ten album będzie w każdym calu satysfakcjonujący. A dodatkowym bonusem jest tradycyjny utwór amerykański (“Run On”).
Tu nie ma pozerstwa, posiłkowania się elementami gitarowego grania. To jest prawdziwa muzyka tradycji i źródeł. Wyrwana gdzieś głęboko z trzewi. Może to zbyt oklepane i schematyczne opiniowanie utworów Sosnowskiego, ale wystarczy posłuchać, że nie trzeba wielu opisowych słów, by zrozumieć o co mu chodzi.
Nie jest to komponowanie i posługiwanie się głosem, które usłyszymy na co dzień. Czasem wręcz może nie do końca przystępne i niełatwe do zaakceptowania. Ale właśnie w tym też tkwi siła wokalisty, że jest całkowicie poza oczekiwaniami. Taki muzyczny Don Kichot, którego odpowiednika w “polskiej muzyce” ciężko znaleźć.
Łukasz Dębowski
Lista utworów:
Stealin, Robbing, Naked Swimming
Głową w dół
Prosta piosenka o przemijaniu
Moonshine
Where Do We Go
Na złom
What?
Give Me My Money Back
Graveyard
Gniew
Run On
I Ain’t Going Home
Jedna odpowiedź do “Sosnowski – “The Hand Luggage Studio””